तसेच, वाऱ्याच्या झुळूकीमुळे तुम्हाला गावात एअर कंडिशनरची गरज नाही. एखाद्या गावात तुम्हाला हिरवळ दिसते आणि जवळजवळ प्रत्येक घराच्या अंगणात किमान एक झाड असते.
सावंतवाडी बद्दल मला तुम्हाला काही सांगायची गरजच नाही. आमच्या इथला हापूस, काजूगर, सुपारीच्या बाग संपूर्ण जगात प्रसिद्ध आहेत. आमच्या आजोबांनी सुद्धा ५ मोठ्या बागा तयार केल्या आहेत आणि मी दरवर्षी फक्त आंबे कधी येत आहेत याची वाट पाहत असतो.
त्यामुळे भारावून गेल्याने दरवर्षी लाखो परदेशी नागरिक येथे भेट देण्यासाठी येतात.
या नाटकामार्गेच जनांनी स्वच्छतेचं महत्त्वपूर्णपणे समजून घेतलं.
सडकें, गल्ली, आणि सर्व अंगावर सजवलेलं निरीक्षणात्मक दृष्टिकोण गावाच्या स्वच्छतेचं संकेत होतं.
बलभद्रपूरचे रस्ते चांगले आहेत आणि जवळच्या शहराशी चांगली जोडणी आहे. शिक्षणासाठी शाळा आणि १० मिनिटांच्या अंतरावर हॉस्पिटल आहे. हिंदू-मुस्लिम दोन्ही समाजाचे लोक येथे शांततेने राहतात.
हे आशिया खंडात स्थित आहे. भारताला १५ ऑगस्ट १९४७ रोजी स्वातंत्र्य मिळाले.
स्वच्छतेचं प्रती जनांनी सक्रिय रूपांतर केलं.
त्यावेळी गावातील लोक एकत्र येऊन वर्गणी काढून मोठ्याने गाव जेवण घातले जाते. तर हनुमान जयंतीला मारुती मंदिर मध्ये भजन कीर्तनाचा कार्यक्रम click here ठेवला जातो.
स्वच्छतेचं नाटक आयोजित केलं, ज्यामुळे गाववासी स्वच्छतेचं महत्त्व समजून घेतलं.
पण आपण पाच-दहा पावले जात नाही तोच कुणाची तरी बैलगाडी जवळ येऊन उभी राहतेच. “अरे पावण्या, कवा आलास? शिवरामपंतांचा नातू नाही का तू!" असे म्हणून ज्या गप्पा सुरू होतात त्या गाव येईपर्यंत चालूच राहतात.
येथं आपलं साने-गुरुजींचं आश्रय, निर्माण तिचं बाळा.
शहरातील लोकांपेक्षा खेड्यातील लोक त्यांच्या कामासाठी अधिक समर्पित असतात, त्यांच्याकडे शहरी भागातील लोकांपेक्षा अधिक ताकद आणि क्षमता असते.
I hope you will get the essay for the following subjects, just like the essay on my village in Marathi for course, and my clear village essay in Marathi. My village in Marathi essay, essay on my village for class eight in Marathi, essay on my village in Marathi for course 8.